In november 2024 waren Teun en Tony in Schotland met zestien leden van de IWS, om ze een indruk te geven van Glenfiddich. Om half tien vertrekt de bus vanaf het Craigallachie hotel, waar Tony zijn reisgenoten voorbereid op de dag die komen gaat. Hij vindt het belangrijk dat zijn gasten het verschil tussen whisky en single malt goed begrijpen, vandaar dat hij dat gedetailleerd uitlegt.
Na een korte rit arriveren we bij de Glenfiddich distillery vlakbij Dufftown, waar we de gebruikelijke foto nemen, bij het bord met het iconische logo. In dit logo heeft het hert een duidelijke rol, we zijn immers in de vallei van het hert.
Na een korte introductie over de historie, mocht Tony de rondleiding verzorgen voor zijn 16 reisgenoten. UIteraard begonnen we bij de mashroom, waar de suikers uit de gemoute gerst worden onttrokken. De zoete ‘wort’ wordt gekoeld en in de washbacks gepompt, waar de gist wordt toegevoegd en na drie dagen de wash ontstaat. De ‘wash’ wordt 2 keer gedestilleerd en zo ontstaat de spirit die in eiken vaten wordt opgeslagen. Na drie jaar mag je het pas whisky noemen.
Eiken vaten zijn dus enorm belangrijk om whisky te maken, vandaar dat bij Glenfiddich dat in eigen beheer gebeurt. Tijdens deze dag liet Ian McDonald de groep zien hoe je een vat in elkaar zet, zonder lijm, spijkers of schroefjes. Een masterclass in een fantastisch ambacht.
Na een kort bezoek aan warehouse #8, waar we het Solera vat bezochten, begaven we ons naar de Maltbarn, waar ons een fantastische proeverij op stond te wachten. De Glenfiddich 18, 23 en 26 werden door deze kenners kritisch geanalyseerd.
Water is het hoofd ingredient van whisky, dat wist William Grant ook in 1887, vandaar dat hij zijn stokerij in deze vallei bouwde. Op een van de heuvels van de Conval Hills is de Robbie Dhu bron, een prachtige plek om te genieten van een zalige lunch, verzorgd door de Speyside Kitchen
Vanaf de heuvel daalden we weer af naar het dal voor een dram on the hill, na een korte wandeling stonden we oog in oog met Balvenie castle. Uiteraard schenkt Tony, die stiekem ook een beetje de ambassadeur van The Balvenie is, een klein glaasje Balvenie in..Aansluitend werd er geknuffeld met de Scottish Highlanders.
De wandeling naar de bus was ontspannen en Stuart bracht ons veilig naar de Fiddich side in, waar we onder het genot van een lokaal glaasje bier ons opmaakte voor de laatste stop bij de Spey bridge. Want Glenfiddich is natuurlijk een whisky uit de Speyside. We genoten van de Highlander toast met Tony zijn favoriete Solera. En als klapper op de vuurpijl kwam er een whisky cake uit Bart zijn rugzak, die hij al in Alkmaar had gebakken, deze had gezwommen in de twaalf jaar oude Glenfiddich.
Deze dag was een onderdeel van de trip voor het IWS, georganiseerd door Teun Travel.